تورسو بوک

کتاب حاضر تلاشی است برای حرکت به سوی تألیف نظریه فیلم نوینی در پرتو آرای هایدگر. قدمت حضور ترس در زندگی انسان همپای خلقت اوست. این مفهوم از یونان باستان تاکنون مورد توجه فلاسفه بوده است. در نظر مارتین هایدگر ترس یکی از مقومات وجود انسان و برسازنده هستی است که در سیری سلوک‌وار به ترس‌آگاهی منجر می‌شود. کتاب حاضر ضمن طرح این مضامین و تشریح سیر تبدیل پدیدار ترس به ترس‌آگاهی برای دازاین، نشان می‌دهد که این سیر تبدلی در عرصه هنر سینما و در بطن تحولات بیانی آن در گذر تاریخ، به صورت «رویداد حقیقت» در برخی آثار ارزشمند سینمایی، به ویژه در سینمای وحشت متجلی شده است. این کتاب اساساً به فیلم به مثابه نوعی اندیشه برای زمانه معاصر نگریسته و با استفاده از آرای ژیل دلوز و نظریه فیلموسوفی دانیل فرامپتون نسبت میان فیلم و فلسفه را مورد تأمل قرار داده و نهایتاً فیلم را به مثابه کار هنری تشریح کرده است. به این ترتیب ضمن بررسی زمینه‌های شکل‌گیری سینمای انتقادی وحشت از منظری تاریخی، با تکیه بر اندیشه‌های نوئل کارول، سینتیا فریلند و جورج اوچوا، «شر» و «هیولا» به مثابه عناصر اساسی و مقوم سینمای وحشت مطرح شده و در مجموع تلاش شده است تا بدین طریق نوعی دستگاه فلسفی و نظریه فیلم جدید عرضه شود.